Α-πιθανοτητα

--- Αφιερωμενο στο συγχρονο ανθρωπο ---

Ανηκω στην αρενα που φοβος και ελπιδα μονομαχουν μεχρι τελους..

 για αιμοδιψεις κομπαρσους και διοργανωτες πρωταγωνιστες.
Ξεκινησα απο χαμηλα.
Κομπαρσος αφελης ,επευφημουσα δολοφονιες,γενοκτονιες ολοκληρες, απο τις πιο ανηθικες.
Αυτες του μυαλου.
Συγγνωμη;..
Δεν αντεξα πολυ.
Δεν αργησε πολυ.
Σε λιγο αρχισα να στηνω τους δικους μου αγωνες,εφτιαχνα φαβορι,γκρεμιζα μυθους,εβρισκα 'δολοφονους','θυματα',εβαζα στοιχηματα,κερδιζα,οχι παντα,
οχι λεφτα,
ηδονη,
με θανατο ξορκιζα το θανατο.
Δεν ηξερα;Ηξερα,αλλα δε με ενοιαζε;
Συγγνωμη.
Δεν αντεξα πολυ...
Ηθελα ο ιδιος να γινω στιλετο,ξιφος,δορυ και τριαινα,
μηχανη φονικη,φοβικη,φοβομουν ξερεις..
Πριν το καταλαβω ημουν ο φοβος.
Σκοτωνα τις ελπιδες μου,στις δικες μου αρενες,στο μυαλο.
Δεν αντεξα πολυ..
Εγινα ενας αψογος δολοφονος,αυτο που νομιζα παντα οτι θελω,επιτελους.. ημουν το κεντρο του δικου μου κοσμου.
Στοχευα καρδια,εβρισκα καρδια,στοχευα μυαλο,
παλι καρδια εβρισκα.
Τωρα ξερω, στις φλεβες μου κυλα κατι που μοιαζει με αιμα,αλλα δεν ειναι..
Δε μου αρεσει αυτο πια...Ουτε οι επευφυμιες με γεμιζουν.
Θυμαμαι πως ξεκινησα,λυπαμαι τους κομπαρσους..
Θυμαμαι τι εγινα, μισω τους πρωταγωνιστες..
και δες τι εγινα.Αυτο που ειμαι θελω να το σκοτωσω.
Στην αρενα ανηκω,ανηκα δηλαδη,
γιατι σημερα εχω αλλα σχεδια...
Σημερα προς εκπληξη ολων
θα αφησω τα οπλα μου καταγης.
'Γεια σου Ελπιδα,
αυτο ειναι το πιο αιχμηρο δορυ μου,
το φυλαγα για μια ξεχωριστη μερα.
Ειναι δικο σου.
Να σημαδεψεις καρδια...και να το κρατας καλα ακονισμενο.'
Τελευταια υποκλιση,οχι στο πληθος,
μα στην παλια μου αντιπαλο και καινουργια μου ζωη.
Τωρα ξερω τι θα ξαναγεννηθω.
Φαβορι;Δε νομιζω.
Μια Α-πιθανοτητα.

Σ