όνειρο

Ο κόκκινος πολεμιστής κουβαλούσε πάντα μαζί το σπαθί του.
Ο μαύρος ποιητής φορούσε πάντα την κουκούλα του.
Ο μπλέ ερωτευμένος είχε πάντα ένα πόνο στην καρδιά
και λίγα ψίχουλα στην τσέπη του για τα πουλιά.
Οι τρεις τους δεν είχαν συναντηθεί ποτέ,
είχαν ομως κάτι κοινό.
Κάθε φορά που ο κόκκινος πολεμιστής σκότωνε με το σπαθί του κάποιον
ο μαύρος ποιητής πενθούσε όλο και πιο πολύ και κρυβόταν καλά με τη κουκούλα του
ακόμα και στο ίδιο του το σπίτι...
Την ίδια στιγμή ο μπλέ ερωτευμένος ένοιωθε άλλο ένα σφάχτη στην καρδιά
και φοβόταν...
Πολύ.
Και είχε παραισθήσεις
 έβλεπε τα σπουργίτια να γίνονται απόκοσμες νυχτερίδες
και τα ψίχουλα να γίνονται ανθρώπινη σάρκα.
Και περνούσαν οι μέρες..και ερχόταν η βροχή.
Και η σάρκα ξεπλενόταν απο τους δρόμους
τα ψίχουλα σάπιζαν στα σπήλαια..
και το αίμα στέγνωνε στη λεπίδα.
Μια μέρα ο μάυρος ποιητής αποφάσισε να βγάλει την κουκούλα
και να δει τον εαυτό στον καθρέφτη.
Πήρε την πένα του
 έκατσε εκεί και περίμενε να γράψει.
Αλλά δεν ερχόταν τίποτα.Καμιά ιδέα.
Ο μαύρος ποιητής έμπηξε την πένα στη δεξιά του παλάμη και είδε τις σταγόνες απο το αίμα του να κάνουν σχέδια στο νιπτήρα...
Ο μαύρος ποιητής έμεινε έκθαμπος να χαζευει το θέαμα και κατάλαβε οτι αυτό είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα γιατί η πένα του είχε κόψει αρτηρία
 και η ροή δε σταματούσε.
Δεν ήξερε αν ήθελε να σταματήσει όμως όσο τον τρόμαζε και τον αρρώσταινε η όψη τόσο του άρεσαν τα σχέδια...
Και τότε είδε.
Είδε τον κόκκινο πολεμιστή να πετά το σπαθί του στο έδαφος και να πέφτει στα γόνατα
εκλιπαρώντας για συγχώρεση.
Τον είδε να πενθεί και να ουρλιάζει μπροστά απο όλα τα πτώματα, όλων των μαχών του και οι κραυγές του
 τον ζάλισαν και άλλο.
Είδε τον μπλε ερωτευμένο με την ξεριζωμένη του καρδιά στις χούφτες του
 να την προσφέρει στην αγαπημένη του
Και να είναι η πρώτη φορά που δεν τον πονά...
Και ο μαύρος ποιητής ζαλιζόταν και άλλο καθώς έβλεπε με λεπτομέρεια κάθε σημάδι στην καρδιά του μπλέ ερωτευμένου,
 που έδειχνε να είναι η πρώτη φορά που ήταν ευτυχισμένος πραγματικά.
Και περνούσαν οι μέρες.
Τα σπουργίτια δεν ξαναφάνηκαν.
Οι απόκοσμες νυχτερίδες δεν ξανατρόμαξαν ποτέ κανέναν.
O μπλέ ερωτευμένος ξύπνησε στο κρεβάτι του τρομαγμένος σα να είχε συμβεί κάτι κακό.
Κοίταξε ανήσυχος αμέσως την αγαπημένη του,όλα φαίνονταν εντάξει.
Μονάχα η παλάμη του πονούσε λίγο,
όταν κοίταξε, είδε έναν καλά δεμένο επίδεσμο...

δορίαιχμος