Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

και απο κάτω πρός τα πάνω ~διαβάζεται και~

Στο έχω πεί;

Ζωγραφίζω με τα αστέρια πότε-πότε.

Μακριά απο τον ουρανό μα τόσο κοντά
Ανάποδα πορεύομαι γιατί εμένα η ζωή αυτό μου ψυθιρίζει.

Στις αμυχές σου συνάντησα τον πιο ολοκληρωμένο εαυτό μου.


Ναι,ένοχος.. ενάντια σε όλα.Ισόβια;

Υπάρχει μια ελπίδα ξεχασμένη πάνω στα χείλη σου, που όμοιά της αντίκρυσα στις κενές σελίδες ενός ημερολογίου που δεν έγραψα ποτέ/


τα χρώματα,οι αριθμοί,οι μελωδίες και τα γράμματα είναι όλα νώθα παιδιά του ίδιου πατέρα.Του Χάους
άρα και παιδιά δικά σου

Δεν ξέρω θα πει : δεν μπορώ, ακόμα, αλλά δε θέλω ακόμα να το ξέρω.. τουλαχιστον αυτο με σιγουριά το ξέρω


Αρκετές σελίδες μετά το τέλος

αυτό που μένει είναι η μελωδία που σου άφησαν οι εικόνες.
 η μυρωδιά του αναγνώστη,ίσως

Με ιντριγκάρετε να υπάρχω.
Υπάρχω για να κάνω υπερβάσεις

Αυτό αν μη τι άλλο το εκτιμώ.

Είναι ένα βήμα μετά.

Εξαθλιωμένος,διψασμένος στάλες πριν στερέψω ιδρώτα
ένα βήμα μετά την άβυσσο
βρίσκεται όλη η αλήθεια του κόσμου μαζεμένη
Το θεμα είναι να αντέξω.
Μπορώ;

δορίαιχμος

1 σχόλιο:

agriomeli είπε...

Θα δειξει!

Την καλημερα μου απο ακρδιας!