Ο στο 0

Αν ξαναγεννηθώ λουλούδι, να γεννηθώ αγριόχορτο περήφανο,
απο αυτά που φυτρώνουν σε τσιμεντένιες ζούγκλες
και πάιρνει το πράσινο αίμα του πίσω.
Χλωροφύλη και εκδίκηση; Αραχνούφαντες,σκιές υπάρξεις βλέπω να περπατούν στον ορίζοντα των ματιών μου.
Προστάτες του ονείρου και του πραγματικού ισορροπιστές,μάγοι και αμφισβητίες του πεπατημένου
κάτι παραπάνω απο σκέτο άνθρακα,τον συνδετικό κρίκο,την ύλη των όλων
στο περιοδικό πίνακα των στοιχείων.Και των στοιχειών ενίοτε.
Άνθρακας;Ναι αλλά και ψυχή.
Για την αποδόμηση υπερτιμημένων ''ευγενών'' μετάλλων με πρωτεία...
Ασήμι άντι για χρύσος,βότσαλο στην ακροθαλασσιά; Ακόμα καλύτερα,εκει ΑΚΡΙΒΩΣ που ταλαντεύεται το κύμα
στην θάλασσα των προσδοκιών μου.
Και ας έχω αφαλό που δεν είμαι ο πρώτος Άνθρωπος.
Κουβαλώ πάντα μαζί μου ένα κομάτι δικό του.Σπίθα,πνέυμα,διάνοια.
Ενέργεια.Πέτρα σεληνιακή απο το φεγγάρι που ξημερώνει για λίγους...
και ανάμεσα; τα δευτερόλεπτα .σαν την πρώτη σονάτα που σκαρφίστηκε ο μπετόβεν σαν παιδί και έχει κυριολεκτικά αποτυπωθεί στο συμπαντικό DNA..
σαν κύμα αιωρείται ακόμα κάπου εκεί έξω το ξέρεις;Αν είσαι διορατικός και λίγο τυχερος μπορείς να το αποκωδικοποιήσεις.
Να το ακούσεις,να το βιώσεις,να γίνεις
ακόμα και ο ίδιος.
Ένα
Απλά για να εξαυλωθούν και τα λάθη μου στο μηδέν ,γιατί αν το τίποτα με σύμβολο ορίσεις του δίνεις ύπαρξη..
Βάζω όμικρον στο μηδέν και το κάνω Ουρανό.
Αστέρια και νύχτες ατελείωτες.
Ναι,είναι ωραίος ο ορίζοντας των ματιών μου
και το πιο ωραίο είναι το άθροισμα των οριζόντων όλων και χωρίς τσιγκουνιές...
γιατί αν περάσουμε τη κόκκινη ανύπαρκτη γραμμή και ο ορίζοντας
γινει των ματιών ΜΑΣ
ίσως ξαναγίνουμε πρώτοι Άνθρωποι
και γευτούμε την πολυπόθητη Ουτοπία.

δορίαιχμος