Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Επιστροφή

Στη λιμουζίνα της στέπας λαθρεπιβάτης,
σε εντόσθια σαρκοβόρων αναγκών
 μυρηκάζω τάλαντα μύρια,
σε προσευχές και μειάσματα αδύναμων ψυχών.
Να προσέχω το οξυγόνο και τα παιδιά που ασφυκτιούν.
Η ανυπαρξία στην υπεροξυγόνωση ατροφεί,
έτσι μου λέν οι σβούρες τους
στο στροβιλισμό για την ενηλικίωση -
παραίτηση να με χορτάσουν.
Στα νούφαρα της λειψυδρίας
 αποστεωμένα ξόρκια νερού από ένα άλλοτε ένδοξο παρελθόν ,στα αζήτητα της λήθης -
ξεχασμένο.
Στο νιαούρισμα του σκύλου
ερωτέυτηκα το γαύγισμα της γάτας
ερμαφρόδιτη συνουσία,σημείο ,υπερπέραν..
και πίσω πάλι.
Ευθεία έγινα και παραπάτησα ίσως επίτηδες στάση να έκανα
στον αστικό το μύθο.
Ό,τι δεν πόθησα αρκετά , αυτοκτόνησε στις μεγαλουπόλεις με τη μορφή γκρίζου κύκνου, σε ένα παρανοϊκό άσμα εγγαστρίμυθου,
μα
μουγκού μαυραγορίτη στιγμών.
Παλιάτσοι με στολές,
θρύψαλλα και αμυχές,
συστολές και αποχρώσεις του μίζερου πότε.
Όλα παιχνίδια
που επινοήθηκαν στη δύση του νεογέννητου γέροντα.
Το όνομα αυτουνού;
Ποτέ.
Χορεύω στο τραγούδι της σαύρας και χαμογελώ στη χρησιμότητα του μάταιου.
Επιστροφή στη στέπα,όπως πρώτα..
Μα αυτή τη φορά..
Ξυπόλητος.

δορίαιχμος

Δεν υπάρχουν σχόλια: