Λευκό Αιμοσφαίριο

Στις φλέβες μου κυλά η τοξικότητα της λήθης, ο άσχημος ξάδερφος της απραξίας.
Το τελευταίο λευκό αιμοσφαίριο , κάνει αντάρτικο στα βουνά των αρτηριών μου...
καμικάζι αυτοχθονίας και χλευασμού, στη μόλυνση που με διακατέχει. Απο το πηγαιμο μου ,πιό νωρίς, από την άφιξή μου όλα φαίνονταν διαφορετικά,
εξαρχής δικαιώθηκα στην παράλυση του πεπρωμενου μου,
έπιασα τα ηνία με την υπόσχεση να μην τα ξαναφήσω.
Δεν απαξίωσα ποτέ τα λεγόμενα μου, μοναχα αμφισβήτησα τις προθέσεις του ακαταλόγιστου.
Διώκτης ανυπαρξίας ,λάτρης αέναης εφηβείας, σχιζοφρενής απαράμιλλης τρομοκρατίας.
Εσύ τώρα πές μου,ποιός είναι τρομοκράτης και τις φλέβες μου αμέσως θα σφαγιάσω, ευλαβικά να σου χαρίσω τον αντάρτη.
Στο κόκκινο άλογο τα πόνταρα ΟΛΑ και μάντεψε,
δε με νοιάζει αν θα χάσω, γιατί χαμένος τελικά
είναι αυτός που δεν έπαιξε.Πράσσειν άλογα λες
και υμνείς τη διαφορετικότητά σου.
Στις κατηφόρες πάντα κόβω τα φρένα για να νιώσω ζωντανός,
αν κοιτάξεις καλά στο βαρετό σου ταξίδι θα δεις σκισμένα χαλινάρια στις άκρες του αγρού.
και κάμποσες θυσιασμένες πορφυρές αλητείες, να αποσυντίθενται μοσχοβολώντας ξεκίνημα, κάνοντας αξίωμα αυτο ακριβώς.
Χρειάζεται θυσία και απώλεια για να υπάρξεις.
Οι μονίμως κερδισμένοι, δεν έζησαν ποτέ..

δορίαιχμος