Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Να συστηθώ

Κυνηγούσα το άπειρο και αυτό μου ξέφευγε συνεχώς
σε μιαν ανάκριση που μου έκανε το ασυνείδητο
με τα μάτια σου για λάμπα,
αυτό μόνο ομολόγησα και το ρίσκο μεγάλο
Αν σε ρωτήσουν πώς γίναμε όλοι ξένοι μεταξύ μας
Πάνω σε ένα εκκρεμές της συνήθειας,
ένα ατέρμονο πέρα-δώθε,
εσύ να ομολογήσεις.
Να πεις πως αυτό το λες ζωή,
να πεις ότι φοβάσαι το θάνατο.
Ίσως έτσι να σε λυπηθούν.
Ήρθε η ώρα να διαλέξεις πλευρά.
Δε φταίω εγώ για τις σιωπές που η ανυπαρξία τους σε κούφανε
Υπάρχει ένα σπήλαιο με σκιές που αρνούμαι να μπω μέσα
-Συγνώμη Πλάτωνα-
γιατί είμαι ήδη στο δικό μου ,
λένε.
Και εσύ απορείς γιατί είμαστε μονάχα ένα κράμα από ατσάλι και βαμβάκι
και γω σου λέω πώς εσύ είσαι και το φως εσύ και η σκιά.
Όταν σου βάζουν φωτιά να φωνάζεις όσο πιο δυνατά μπορείς
για να ξυπνήσεις και τις σκιές των άλλων
Λιγόστεψε το βαμβάκι
και πυράκτωσε το ατσάλι
θυμάσαι που σου 'λεγα “δεν υπάρχει πολύ σοδειά στους καιρούς μας”;!
Έχουμε πόλεμο αγάπη μου
και το βαμβάκι φώτισε όλες τις πόλεις.
Μπορεί να μην είμαι ανοξείδωτη
Μπορεί ο χρόνος να με αγγίζει
Αλλά η φωτιά τους,
δεν είναι τόσο δυνατή για να με λιώσει.
Επιτρέψτε μου να σας συστηθώ,
με λένε Επανάσταση..
δορίαιχμος

Δεν υπάρχουν σχόλια: