Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

Αμυγδαλέζα

Ας δοκιμάσουμε λίγο “αυτόματη” γραφή
κάτω από τον τόνο υπάρχουν ψίχουλα και εσύ δεν
με είχες προετοιμάσει για μια πείνα του νοητικού συνεχούς.
Υπάρχει μια μικρή καθυστέρηση κάποιων nanosecond στην πραγματικότητα και σε αυτό που αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλος σαν αυτήν,
διάβασα σήμερα σε ένα επιστημονικό άρθρο.
Όσο οι δαίμονές σου τρέφονται από αυτήν,τόσο εσύ έχεις χρέος να γίνεις εκγυμναστής της συνείδησης σου
να γίνει όσο ατσαλένια χρειάζεται ίσα για να τους τρυπάς το φάρυγγα.
Και εδώ μέσα έχω άπλετο χρόνο.
Ο φόβος είναι μια υπερεκτιμημένη συνουσία ενστίκτου με μια στείρα μήτρα συναισθήματος
Η φτώχεια είναι πρώτα συναισθηματικής αξίας (γνώρισμα των καιρών)
και ύστερα κοινωνικό φαινόμενο.
Α και κάτι άλλο.
Υπάρχει ένας αντιτρομοκρατικός νόμος που αφήσαμε να θεσπιστεί,
Αυτός της ύπαρξης.
Και οι ψυχές μας μες στα κελιά τους δέχονται τα βράδια κρυφά σημειώματα
πάνω σε κατσαρίδες,
αντί για ταξιδιωτικά περιστέρια.
Κάτω από το βλέμμα των αδυσώπητων σκοπών.
Η ελευθερία στέλνει το τελευταίο της ραβασάκι.
Η ελευθερία μας κουνά το μαντήλι.
“Το τέλος του φόβου”,λέει.
Του βάζω φωτιά,
πυρακτώνω τα κάγκελα
φωνάζω το φρουρό.
“Το πρωί θα είμαι ελεύθερος ρε !”
Εσύ όμως,
όχι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: