που αλλού;

Οι γλυκιές υστερίες πριν την ολική κατάρρευση ,
/Φύγετε όλοι, όλοι ! /
Οι άγραφες συμφωνίες σε μυστικά πεντάγραμμα καθώς χτυπάς τα δάχτυλά σου άρρυθμα στο τραπέζι.
/Δεν πεινάω σχεδόν ποτέ πια/
Ο καπνός σβησμένης πυρκαγιάς σε άγονα μυαλά με εμάς πυρπολητές.
/Αυτά κάψτε, αυτά, να μη μείνει τίποτα !/
Η πέτρα στα χέρια Παλαιστίνιου παιδιού που γίνεται πεφταστέρι.
/Κάθε ευχή των ονειροπόλων ας γίνει σαμποτάζ στις ερπύστριες των τανκς τους/

Το κάθε νήμα από την κρεμάλα του Ιούδα καίγεται.
/μη μιλάς για σχοινιά σε σπίτι ακροβάτη/
Τα καλά μαχαιροπίρουνα που οι γονείς δε χρησιμοποίησαν ποτέ.
/Έλα να παίξουμε ένα παιχνίδι. Θα μου βγάζεις την καρδιά με το κουτάλι που δεν κόβει και θα πονώ αφόρητα και εγώ θα σε ταΐζω σύννεφα με το πιρούνι και θα γελάμε/
Τα τελευταία λόγια ενός αυτόχειρα που δεν έγραψε ποτέ ιδιόχειρο σημείωμα και απορροφήθηκαν στο κενό του ακάλυπτου του πέμπτου ορόφου.
/Πάλι ξέχασες τη ντουζιέρα ανοιχτή; - Είναι το αντίο του δίπλα,χαιρέτα και συ/
Τα ξεριζωμένα παιδιά που δεν χαμογελούν ποτέ.
/Ακόμα να γίνω Άνθρωπος ,ακούει κανείς;
είναι κανείς άλλος, εκτός από αυτά άλλωστε;/
Και ούτε θα γίνω
είμαι ο απόηχος ενός ονείρου που ονειρεύτηκε την ανθρώπινη ύπαρξη.
Αυτό είμαι, αυτό θα μείνω
Συντόνισε καλά τις κεραίες σου και ίσως ακούσεις τον παφλασμό μου στον ωκεανό των πιο παράδοξων ενοχών
/Όχι ενοχή πια, αποχή/
Εκεί που τα ψάρια ερωτεύονται πουλιά..
και ζουν ελεύθερα

υποδαρβινική κβαντοαφυσική

Η εξέλιξη αποκεφαλίζεται στις γκιλοτίνες του φόβου
και οι φοβισμένοι δυστυχώς
είναι πολλοί,
Τώρα εσύ πες μου,
πως ενώ έχω ήδη φέρει πολλαπλές τροχιές
γύρω από τη γη,
το κεφάλι μου κατέληξε δορυφόρος
σε άγονο πλανήτη.

Αναζητώ τον δήμιο,
και θα εκτελέσω τον εκτελεστή
Βέβαια,
το παράδοξο είναι
πως μοιάζω ότι δεν κινούμαι
και ότι ο χρόνος αβίαστα με προσπερνά.
Με βλέπεις
στο ίδιο σημείο,
ενώ δεν είμαι
και δεν ήμουν ποτέ.
Τα δευτερόλεπτα σου
έχουν μια προβληματική πολεμική.
Κόλλησαν στα σκουριασμένα γρανάζια
ενός παλιού κουρδιστού ρολογιού.
Και αυτό είναι το μόνο στοιχείο που έχω
για να μπορέσω κάποτε να βρω το δήμιο μου.
Ένα απόηχο τικ-τακ,
που διαστρεβλώνεται
από την υστερική προοπτική σου.
Πόσες πιθανότητες να έχω ;

δεν είναι αυτό που δεν νομίζεις - reloaded

Η νέα τάση στην ποίηση είναι ο αφορισμός της
( έχω υπόταση)
ω να σου γάμ_πες, ένα λουλουδάκι
μα η τέχνη δεν τρώγεται, μυρίζεται
σκατά στη μύτη σας γραφιάδες
-αυτό εννοώ-
Θαλάμη.
Αυθεντίας επικλήσεις τρικυμία εν κρανίω
Πάτε καλά ρε;
-Ό,τι και να πείτε ψεύτες θα 'στε. -
Οι ποιητές γράφουν, οι ποιητές κάνουν τί;
Το καλοριφέρ γίνεται, ω το καλοριφέρ έγινε
Ω, έχω πρεζάκι καλοριφέρ
Έγινε ράγες τρένου, ίσα θα με πατήσει
Σκασμός, το προλαβαίνω
ξαπλώνω φαρδύς-πλατύς, περιμένω
μάταια.
Ούτε να πεθάνεις δεν μπορείς αξιοπρεπώς.
Σφαίρα.
Είναι και οι αστοί που διάβασαν πολύ
καίνε πια αντί να ζυμώνουν
Πουτάνα όλα στο εναλλακτικό ξυλόφουρνο.
“Ρεβόλβερ παίζει μάστορα; Μη μαζεύω κάλυκες, έχουν και τα αποτυπώματά μου”
Φοράω λάτεξ γάντιας μιας χρήσης
Μπουκάρω ρε μαλάκες!
Στο μπαλκόνι
Μαζεύω τα σκατά του σκύλου
“πολύ πράμα”
χέζει παραπάνω από ό,τι τρώει
κάνει και υπερωρίες,
υπεραξία.
Θα έλεγα κάτι για τον Μαρξ, αλλά ξυρίστηκα και θα γελάτε.
Επίκληση σε αυθεντία ρε βλαμμένε και σύ;
Κάνω αποταμίευση σε πλαστικές σακούλες για λίπασμα,θα χρειαστεί
και για να'χω να σας πετάω στα μούτρα.
Οι γονείς μου θα'ταν περήφανοι για μένα,
αν αντί για σκατά ήταν λεφτά
Κοκόρι πάνω.
Old school εξάσφαιρο.
Είμαι πολύ δειλός για να πεθάνω
Αδειάζω το μύλο,αφήνω μία.
Τη βγάζω και αυτή τη σαλιώνω,αντίχειρας,υπόθετο.
Να΄χω να θυμάμαι
καλός γαμιάς ο παρολίγον θάνατος.
Άλλωστε είμαι πολύ δειλός για να πεθάνω
ή πολύ μαζοχιστής.
Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο
Σας τρώω στα μούτρα,
μαζί με τα σκατά του σκύλου μου
Άλλωστε και εγώ ένας αδιάφορος περαστικός στη ζωή μου ήμουν.
Ή όχι;

cinema realismo

Ένα αστέρι στον ορίζοντα
συλλέγει το φως των σκοταδιστών/
Τους κορόιδευε από πάντα
και γίνεται φάρος
για τους ναυαγούς ψυχών.
Ένα ερωτηματικό για φεγγάρι
σε μια ερώτηση που δεν τόλμησε ποτέ να ειπωθεί.
Μικρο-κομπάρσοι στους θιάσους του σύμπαντος,
κομπάζουμε σαν πρωταγωνιστές στις ζωές μας.
Θα ξημερώσει απλά Δευτέρα
ή μια μέρα που σκαρφίστηκα μόλις;
Τα τζιτζίκια στις πόλεις έχουν πεθάνει
και δίνουν ρυθμό στο καλοκαίρι
σε ένα άλλον καλύτερο κόσμο.
Είτε θα αναθεωρήσουμε τα πάντα
είτε θα μας φάνε ζωντανούς..
και τα αδέσποτα σκυλιά της γειτονιάς
δείχνουν να συμφωνούν.
Ένα συγκαταβατικό αλύχτισμα αντηχεί τριγύρω.
Είτε έτσι
είτε αλλιώς,
στις πρόβες
πάντα υπάρχουν απώλειες
και πολλές, ΑΠΕΙΡΕΣ ανείπωτες ερωτήσεις.
Στην πρεμιέρα όμως;
συγγνώμη,
ξέχασα μια σημαντική λεπτομέρεια
Η ζωή,
δεν είναι ταινία

δεν είναι αυτό που δεν νομίζεις

Ξυπνάω το πρωί
καφές μπαγιάτικος χτεσινός, ξεχασμένος.

Στον αγύριστο.
Τον πίνω,φτύνω, σίχαμα, φεύγω
Είναι επικίνδυνο να σκέφτεσαι στις μέρες μας
είναι και οι μπάτσοι του μυαλού
αυτόματη γραφή vs αυτόματα όπλα Σημειώσατε άσσος.
Πικρή γεύση φτηνή, υπερφορολογημένης καφεΐνης.Κακομοίρη, ε κακομοίρη, πόσα κατάλοιπα κουβαλάς κ.λ.π.
πέτα τη ζωή σου στα λοιπά λοιπόν
στη λιποθυμιά μια ημι-ύπαρξης.

Δε θα με κόψετε προκρούστεια στα μέτρα σας εσείς!
Ανασκάπτω αυτά που ήξεραγια το πέταγμα των πουλιών
εκτός από παρατηρητής
υπάρχει και ο κυνηγός
δυστυχώς

Δε θα με τρελάνετε εσείς!
Κουβαλώ μια μπουλντόζα στη τσέπη του υποκαμίσου
που μου ράψατε
χωρίς να ερωτηθώ κανκαι τα σκάγια με βρίσκουν στην καρδιά
αλλά με σώνει η μπουλντόζα.

Για πόσο;
Δε θα με αλλάξετε εσείς!Γδύνομαι.
Ήθελα απλά να ζήσω
όχι να επιβιώνω.

Δε με χρεώσετε εσείς!
Αναρωτιέμαι πια αν χαρίζουμε ρόδα για να τα σκοτώσουμε
επειδή δεν αντέχουμε την τόση ομορφιά τους
αν χαρίζουμε τα αγκάθια τους
ή τα πέταλά τους.

Δε θα με ξεριζώσετε εσείς!
Βγαίνω στο μπαλκόνι καίει το μάρμαρο
βλέπω το μωσαϊκό να αχνίζει
σαν κάτι λεωφόρους στη Νεβάδα
σε Χολυγουντιανές παραγωγές
Όμορφος τρόπος να πεθάνεις ξεδιψώντας
σκέφτομαι.
Ανοίγω το λάστιχο,
πνίγομαι.
Ό,τι δε καταφέρατε εσείς,
το κάνω μόνος μου.

Με το σεις -με το μας,έπεται-

Ζωή μιας χρήσης
βρεγμένα σεντόνια από ανεκπλήρωτα όνειρα
ναι κάποιες φορές
ακόμα και τα δάκρυα κλαίνε.

Σε μια κάποια δύση,
θα ξημερώνει όμως τώρα
Ένας γιατρός-ράφτης μεταμοσχεύει φερμουάρ στα βλέφαρά σου

γενικευμένες ειδικότητες και διακρίσεις.

“Δεν βλέπω,δεν βλέπω”
γιατί, να κλάψεις μπορείς;
“Δε νοιώθω, δε νοιώθω”

γιατί να αγγίξεις, σε παίρνει;

Γίνεται σήψη η θλίψη

Όλα μιας χρήσης.
Έχω βρεγμένα σεντόνια

από σπερματικές εκρήξεις.
Είναι το χρήμα στο λαιμό μου κόμπο κάνει
πουλάω λογοπαίγνια και πνίγομαι στην ενοχή.

Μα,
έχω μια αμυδρή υποψία πως οι άνθρωποι δεν ακούνε
μονάχα ερμηνεύουν ότι λες σύμφωνα με το “εγώ” τους
Εκλείψεις
Και με τη ζωή;
Αυθεντίας επικλήσεις από κατακερματισμένες συνειδήσεις.

Έχω γρίφους απόθεμα για όλες σου τις ρήσεις.
Με το σεις και με το σας.
Παραμύθια της χαλιμάς
-πάλι βιάζεσαι-

δεν έχεις τίποτα να μου καταλογίσεις.
Ας μιλήσουμε για εμάς..

Ακούω.

Ν-υστερόγραφο

Είχε ξαναεπιχειρήσει να εγχειρίσει τις φωνές μέσα του
μα δεν του βγήκε
μες στο κρανίο του μια άμορφη μάζα κολυμπούσε,
μια πορφυρή λάβα που εξάτμιζε ο,τιδήποτε ασφαλτοειδές είχε απομείνει.
Ο διαλεκτικός κυνισμός του είχε τη μνήμη χρυσόψαρου που εξαϋλωνόταν
και είχε ανεβάσει τον πήχη για τους υποτιθέμενους δικάβαλους καρχαρίες.

Σε ένα κόσμο με εξουσιαστικά π.χ.
κάπου ανάμεσα στα συμφραζόμενα σταυρώθηκαν οι αυτόκλητοι μεσσίες
να θυμηθώ.
Όλα για χάρη ενός παραδείγματος.
Μου τό'πα... και;
“Προς γνώση και συμμόρφωση” έμελλε να αποφασίσουν οι δικαστές του χρόνου,
μην έχοντας υπόψιν ότι ο χρόνος είναι ετυμολογίας άγνωστης και συγγενής λέξη της λέξης “χειρός”.
Έτσι και εγώ όταν δεν έχω τι να κάνω, σε πιάνω από το χέρι και σου δίνω λίγη πετονιά από αυτή που ψάρευε μνήμες ο Διογένης.
“Να έλα να τη στήσουμε από άκρη σε άκρη τούτης της λεωφόρου
να δούμε τους καθωσπρέπει να τρώνε σαβούρες και να γελάσουμε μέχρι δακρύων”.

Μα η μεγαλύτερη απ'ολες καραμπόλα θα έρθει

όταν ο χρόνος αυτοκτονήσει
υποκλινόμενος στο δέος ενός ρομαντικού,άτσαλου,σμπαραλιασμένου ονείρου.
Πάντα θα αφήνω όλα τα παζλ στη μέση.
Μαζεύω τα κομμάτια που μου αρέσουν
και βγαίνω τσάρκα με την σφεντόνα μου να αφήσω μικρά σουβενίρ στις άσχημες γωνιές της πόλης.
Ή για τους συλλέκτες μισοτελειωμένων παζλ όπως εγώ.
Πιο σιγά δεν μπορώ να ακούσω τη σκέψη μου και θα ξυπνήσω απότομα
Στο πέντε την ένταση στην δεύτερη φωνή και αν μπορείς κάνε κάτι με το δευτερολεπτοδείκτη
στην τελική,
εκπαίδευσέ τον να ρεμβάζει ανάποδα