Τζόκερ

Είμαι ο πατέρας του μηδενισμού 
και η μητέρα της αποδόμησης
σου στέλνω γράμματα 
σε μεθυσμένα περιστέρια.

Αγαπημένη μου αγέννητη,

κοίτα με είμαι διάφανος

Είμαι ακριβώς 5,7 χιλιοστά
μια νάϋλον κυλινδρική σωλήνα
που ασφυκτιούν τα φιλτράκια σου
και καθυστερούν τον καρκίνο σου
φύσα τον καπνό σου μέσα μου
και θα φροντίσω να δακρύσω θολούρα
οι καπνιστές γεννιούνται πρόωρα
και οι ανάσες τους είναι η ομίχλη 
στα καζάνια της κόλασης
Αυτή η μάστιγα
μαστίγιο των αιώνων
υποκατάστατο θηλών και φαλλών
να πιπιλάμε θάνατο αντί για καύλα.
Θα φροντίσω να μην ανταμωθούμε ποτέ 
αγαπημένη μου
και να γεννηθείς αργά
αλλά να μη χρειαστεί να φυσήξεις καπνό
ποτέ.

Δύσκολη νύχτα να είσαι ερωτευμένος αρουραίος 
στη μητρόπολη
Δύσκολο και να είσαι διάφανος
 με νάϋλον πνευμόνια.
Κάνει κρύο
τελειώνουν τα χαρτάκια
το ένα σου σπίρτο μούσκεψε από δάκρυα ανθρώπων

και συ απαγγέλεις ποιήματα μέσα στους κάδους,
αλλά δε σε ακούει
και δε σε καταλαβαίνει κανείς

Μονάχα ο Κάφκα να γελάει ενώ 
ονειρεύεται μια κατσαρίδα
και να γελάει “dadadadada” 
ρυθμοί,ρεύματα,τάσεις και σειρήνες

αυτη η μάστιγα
μαστίγιο των αιώνων

Μικρή μου γάτα
είμαι λίγο μεγαλύτερος από σένα
άκου καλά τί έχω να σου πω προτού
μεγαλώσεις και με πάρεις στο κυνήγι και συ
Πιάσε με , χάιδεψε με
είμαι ένας γκρίζος αρουραίος της πόλης
γεννιέμαι και πεθαίνω στους υπονόμους της
δεν με αγγίζουν οι νόμοι των ανθρώπων
όπως και σένα
Έχω λύσσα 
και αν με κοιτάξουν πολύ 
θα τους κατασπαράξω τους πρησμένους
λοβούς των ματιών τους
καμιά φορά σε βρίσκω στα σκουπίδια 
που σε πετούν μωρό
μα δεν μπορώ να κάνω πολλά,
ούτε να σε μεγαλώσω,
απλά σε ζεσταίνω 
με το γεμάτο ψύλλους παχύ τρίχωμά μου
Δεν ήθελα να πιώ το μαλακό σου αίμα
Ζητώ συγγνώμη



Δεν έχω λογοτεχνική αξία για τα βιβλιοπωλεία
αλλά για τα ψυχιατρεία
και ο χρόνος μου είναι βαρύς.
Όλα είναι λόγια άλλωστε 
ή πρόκες στη σάρκα
ή και τα δύο
μονίμως στο μπαλκόνι της διαύγειας μας

Να αναφέρεσαι σε αυθεντίες
να είσαι ετερόφωτος
πες τους ότι πήγες
διάβασες 
πλάστηκες στη φόρμα τους
σα γλυκό για τα Χριστούγεννα
σαν υπάκουος μαθητής 
με ένα κομμάτι μολύβι στα χέρια
σα φαντάρος σε λοβοτομημένους λοχίες
σαν τρόφιμος σε ψυχιατρικούς κοιτώνες
σα τις δέκα εντολές
/επίκληση σε αυθεντία ή αρχαία τραγωδία,
πάλι το κάνω,
φτύστε με/
μα είμαι αυτόφωτος
επομένως εξατμίζω πολύ σάλιο

Κάπου εδώ 
μέσα από τα καζάνια της κόλασης
παίρνω φωτιά
αλλά είμαι αυτόφωτος
με συγχωρώ
θυσιάζω το γκρίζο τρίχωμα μου 
στο τελευταίο σπίρτο
και αυτοπυρπολούμαι
για να στεγνώσω τα δάκρυα 
της ανθρωπότητας.
και γιατί εκεί που θα πάω 
μου υποσχέθηκαν 72 τόνους
παρθένες από πίσσα.