Νιτρογλυκερίνη

Πρώτα σε βρίσκει στο μυαλό

κάνει τσικ σαν ποπ-κορν που σκάει

το πρώτο κύταρρο και σείεται η χύτρα ,φουσκώνει

γεμίζει ατμούς η κουζίνα

-μα εγώ δεν έβαλα ταινία ρε παιδιά

-μην είσαι και τοσο σίγουρος

σου μένει κάτι σαν κουσούρι

κοιτάς το κενό και χάνεσαι, κάτι που κάποιοι το λεν και χαριτωμένο

είναι ευλογία να σκέφτεσαι- οι ίδιοι σου λένε

μα πως να εξηγήσεις τις τρια δις στροφές ανα νανοσεκόντ

με θειάφι, βαμβάκι και οστά

σε ένα κόσμο χαραγμενο σε πλέξιγκλας

άοσμο, ασπόνδυλο και

διδιάστατο

οι ατμοί διαχέονται σωστά

φτάνει στο υπνοδωμάτιο

το σφύριγμα της χύτρας

οξύ

σα θειικο/νιτρικό

και γλυκερίνη

σκας στον ύπνο σου

ο ιδρωτας έχει μνήμη

και σε βρίσκει πάντα στις 3:46 το πρωί

-Εγώ δεν έβαλα ταινία ρε παιδιά

-Σκάσε

Στίβεις την φανέλα σου κοιτώντας το κενό

αυτό το κενό ο μόνος σου φίλος

φοράς την παντόφλα που σου άφησε ο σκύλος

τρέχεις στο μπάνιο και οι υδρατμοί είναι εκεί

στον καθρέφτη

-μα εγώ δεν έκανα μπάνιο ρε παιδιά

κανείς δεν απαντά

ανοίγεις τη βάνα / περνάς μια με την παλάμη στο καθρέφτη

το είδωλο σου είναι κάποιοι άλλοι

“βρε καλώς τα παιδιά” λες

σου γνεφουν να κοιτάξεις το νερό

μια παράξενη μεταλλική γεύση

μηδέν ρέζους αρνητικό

σου σφυροκοπά ανελέητα τα πενυμόνια

αίμα αίμα

παντού αίμα

-Μα εγώ δεν έβαλα ταινία ρε παιδιά
-Πιές
Μεθώ

Οι υδρατμοί με βρήκαν στον καναπέ

ένα ξημέρωμα

πονούσαν οι φλέβες,τα μάτια και τα άκρα μου

και είχα παντού περασμένους σωλήνες

απο το κρανίο μέχρι τις πατούσες

Είναι και τα παιδιά τώρα εδώ

και σας διαβεβαιώ δεν βρίσκουν το βλέμμα μου στο κενό

διόλου χαριτωμένο

είναι και τα παιδιά τώρα εδώ

και

μπαμ

δεν γίναμε ποτέ ταινία

μόνο πεντάλεπτη είδηση στο χαζοκούτι των οχτώ

είναι ευλογία να σκέφτεσαι

πρώτα σε βρίσκει στο μυαλό

μα είναι και τα παιδιά τώρα εδώ